Mohan Munasinghe – naukowiec, autorytet w dziedzinie zrównoważonego rozwoju
Naszej przyszłości zagraża wiele czynników, między innymi, ubóstwo, nierówność konsumpcyjna, niedobory zasobów naturalnych, głód, choroby, dewastacja środowiska czy zmiany klimatyczne. Wyrywkowe rozwiązania okazały się nieskuteczne, ponieważ rozwiązywanie jednego problemu często przyczyniało się do pogorszenia lub powstania kolejnego. Światowa gospodarka zużywa zasoby naturalne, które o półtora raza przekraczają wydajność naszej planety. Grupa 1,4 mld najbogatszych mieszkańców Ziemi konsumuje ponad 80 proc. globalnej produkcji, czyli ponad sześćdziesiąt razy więcej niż 1,4 mld najuboższych. W konsumpcji najbogatszych nie tylko brak równowagi ekologicznej, ale przyczynia się ona również do pogorszenia perspektyw ekonomicznych ludzi biednych oraz zwiększenia nierówności, które z kolei zaogniają konflikty.
Naszym zadaniem do roku 2030 powinno być:
– w wymiarze środowiskowym, ograniczenie konsumpcji zasobów naturalnych, tak, żeby mieściła się ona w granicach wydajności naszej planety.
– w wymiarze społecznym, zaspokojenie podstawowych potrzeb najuboższych i zapewnienie bardziej zrównoważonej dystrybucji dóbr konsumpcyjnych, przy zachowaniu granic wydajności planety,
– w wymiarze gospodarczym, promowanie zrównoważonych mechanizmów rozwoju z poszanowaniem ograniczeń środowiskowych i społecznych.
