Green Cross na rzecz ratyfikacji Konwencji ONZ

Zarządzanie ciekami wodnymi na poziomie globalnym jest konieczne, aby przeciwdziałać niedostatkom wody i wynikającym z nich katastrofom, takim jak obecna susza na Półwyspie Somalijskim, a także zapewnić ludzkości trwały dostęp do wody.

Prezes Green Cross International, Alexander Likhotal, wezwał do podjęcia działań mówiąc, że

“znaczny kryzys, który obejmuje obecnie cały Półwysep Somalijski podkreśla naszą wrażliwość na susze i stanowi przykład tego, jakim zagrożeniem dla globalnego bezpieczeństwa i sprawiedliwości społecznej są ograniczenia w dostępie do wody.”

Światowy Tydzień Wody
Podczas forum związanego z corocznym Światowym Tygodniem Wody, które odbyło się w Sztokholmie, Green Cross International zachęcał kraje do ratyfikacji tej Konwencji. Na dzień dzisiejszy jest ona jedynym globalnym instrumentem prawnym, który pozwala na zarządzanie, wykorzystywanie i ochronę międzygranicznych cieków wodnych, których obecnie jest na całym świecie 276. Te rzeki i połączone z nimi wody podziemne dzieli pomiędzy sobą aż 145 krajów, a ich dorzecza zamieszkuje 40% światowej populacji.

Według dyrektor Programu Wodnego GCI, Marie-Laurie Vercambre, obecnie około 900 milionów ludzi żyje bez bezpiecznego dostępu do czystej wody, a jedna trzecia światowej populacji żyje w krajach narażonych na niedostatki wody:

„Ekstremalne zjawiska pogodowe, takie jak susze we wschodniej Afryce, uświadamiają nam, że problem ma zasięg globalny. Lepsza współpraca i więcej zasad dotyczących zarządzania wspólnymi działami wodnymi są niezbędne, gdyż tak naprawdę każdy kraj odczuje sposób, w jaki inne kraje zarządzają swoimi zasobami wodnymi”.

Dokument
Konwencja ONZ, której oficjalna nazwa brzmi „Konwencja o prawie do nieżeglownego wykorzystania międzynarodowych cieków wodnych”, stanowi narzędzie prawne ułatwiające zrównoważone zarządzanie zasobami wodnymi, a w praktyce gaszenie ognisk konfliktów o wodę i promujące pokój, zwłaszcza w odniesieniu do krajów rozwijających się (Afryka, Azja, Bliski Wschód).
Dokument ten przyjęty został w formie rezolucji Organizacji Narodów Zjednoczonych 21 maja 1997, ale aby konwencja weszła w życie musi ją ratyfikować trzydzieści pięć państw. Do tej pory zrobiły to jedynie dwadzieścia cztery, w tym ostatnio Burkina Faso, Maroko i Francja.

Regulacje
Obecnie poszczególne kraje regulują kwestie dotyczące cieków wodnych za pomocą regionalnych i dwustronnych porozumień. Konwencja ONZ także zachęca do takich działań, jednak na dziś dzień są one niewystarczające – jedynie 40% światowych cieków wodnych jest objętych takimi porozumieniami, a te które istnieją są bardzo często niepełne, nieaktualne oraz z definicji mają zakres znacznie węższy niż instrumenty wdrażane na poziomie globalnym.